Eerste keer Writing Wednesday op Despicable Books! Sinds dat ik begonnen ben met plannen maken voor NaNoWriMo ben ik steeds meer gaan schrijven. Mijn NaNo project ook te lezen op Wattpad (klik op de widget) wil ik ook hier publiceren. Ik ga vanaf vandaag elke week een hoofdstuk plaatsen. Omdat de eerste twee al op Wattpad te lezen zijn plaats ik de eerste twee hoofdstukken. Klinkt misschien veel maar ik denk dat het wel leuk is. Ik heb nog veel herschreven en ben nu pas tevreden hierover.
Ik ben Sarah. Voor de mensen die mij niet kennen dit is mijn blog. Ik ben dus achttien jaar net een paar maanden geleden klaar met het vwo en ik weet dus niet wat ik met mijn leven wil gaan doen. Ik heb geen vriend, geen nieuwe studie. Het is alleen mijn kat en ik. Samen kunnen we de wereld aan. En mijn boeken dan. Als ik ergens trots op ben is het mijn collectie. De vraag wat mij nu bezig houdt wat ga ik met mijn leven doen? Ik hoop daar snel een antwoord op te vinden met jullie hulp. Een hele fijne dag nog!
Sarah
Zijn jullie al nieuwsgierig? Hier komt de rest hoor.
1
Eerste
kerstdag is aangebroken. Toen ik klein was kreeg ik altijd cadeautjes met
Kerstmis. Ik ren als een gek de trap af. Cheryl loopt in de weg, ik viel bijna
over haar. Ik mag wel achttien jaar zijn maar ik voel me nog steeds een kind
met Kerstmis. Het is maar hoe oud je je voelt en gedraagt. Je leeftijd is
slechts een cijfer. Dat is wat ik vind in ieder geval. Wanneer ik bij de
kerstboom aan kom denk ik terug aan de tijd dat ik moest wachten op mijn
ouders. Ik zie ze nog steeds zitten in de stoelen bij de kerstboom. Niet veel
later komen zij ook naar beneden. Ik kan niet wachten tot ik mijn cadeautjes
kan open maken. Ik probeer te kijken welke voor mij zijn. Ik zie een hele grote
doos, mijn nieuwsgierigheid wordt de baas in mijn hoofd. Voor wie zou die zijn en wat zit er in? Zijn
toch wel de twee belangrijkste vragen die in mijn hoofd zitten. ‘Sarah maak die
grote doos maar open. Ik weet dat je het wilt. Fijne kerstdagen lieverd’ hoor
ik mijn vader zeggen. Ik duik op de grote doos af. Het roze inpakpapier vliegt
door de kamer. Als ik de doos open zie ik dat er boeken in zitten. De doos moet
wel zeker een halve meter hoog zijn en minstens even zo breed en hij is gevuld
met boeken. Ik kan mijn ogen gewoon niet geloven. ‘Ik heb in je potje gekeken
waar to be read op staat, welke boeken je daar nog niet van had heb ik besteld.
Plus nog wat andere boeken. Ik hoop dat ze goed zijn.’ Ik ben nog nooit zo blij
geweest. Ik pak het eerste boek uit de doos. Alice in zombieland. Ik wil dit
boek al een hele tijd lezen en nu heb ik hem gewoon in mijn hand. Ik neem de
doos mee naar boven. Waar de rest van mijn verzameling staat. Ik twijfel even
of ik een unboxing video ga maken. Ja toch wel dat is wel het leukste. Ik pak
mijn to do notes ik schrijf unboxing video op. Laat ik me maar gaan aankleden,
mijn opa en oma komen zodadelijk brunchen.
Ik doe mijn
leren jasje over mijn rode jurk aan. Ik moet van mijn moeder perse een jurk aan,
zij vindt dat het ‘netjes’ is. Ik denk er anders over. Mijn rode jurk raakt net
de grond niet. Het bovenstuk zit strak en de lange mouwen komen tot mijn pols.
Rond mijn middel wordt de jurk breder. Ik kan er makkelijk mijn zwarte Dr.
Martens onder dragen. Wat ze niet weet kan ze ook niet afpakken. Wanneer ik mijn kamer uit ga ruik ik pannenkoeken.
Mm! Lekker denk ik. Ik vind brunchen heerlijk. De bel gaat, dat zal wel mijn
opa en oma zijn. Wanneer ik de deur open doe zie ik dat ik gelijk heb. Mijn
oma’s parfum doet zeer aan mijn neus. ‘Wat zie je er leuk uit Sarah’ zegt ze
vrolijk. Ik lach vriendelijk terug. In de keuken zie ik dat mijn moeder bezig
is met het beslag voor wafels. ‘Ik neem het wel over mam’ en ik pak het beslag.
Ik vind het toch wel heel leuk om te koken.
Wanneer ik de eerste wafel in het apparaat doe komt die heerlijke geur
van verse wafels op mij af. ‘Hoeveel moet ik er maken?’ ‘Doe maar een stuk of
tien.’ Tien wafels zijn zo gemaakt. Als ik toch op mijn wafels moet wachten kan
ik net zo goed nog even in Allegiant lezen. Ik moet en zal weten hoe de serie
afloopt. Ik ben toch wel een beetje bang voor het einde. Veronica Roth zei een
keer dat ze in De Hongerspelen wou zien dat Katniss kwam te overlijden. Ik ben
bang dat ze geen genade heeft voor Tris of Four.
Ik ben
stiekem toch wel heel blij wanneer mijn opa en oma vertrekken. Natuurlijk zie
ik ze graag maar ik wil heel graag aan mijn unboxing video werken. Ik ben heel
erg nieuwsgierig naar de boeken die ik gekregen heb met Kerstmis. Ik ga hem op
mijn boekenkamer filmen met mijn boekenkasten op de achtergrond. Ik vind dat toch
wel iets hebben. Gelukkig kan ik zo mijn videocamera vinden. Nu alleen de
standaard nog. Ik zet alles klaar. Check, check, dubbel check, mijn make up zit
goed. Het licht is goed en ik ben goed in beeld. Timer staat op vijf seconden
zodat ik goed in beeld ben. Ik druk op het knopje. Vijf, vier, drie, twee, een
en start! ‘Hallo allemaal! Fijne Kerst? Ik wel in ieder geval. Toen ik wakker
werd stond deze doos op me te wachten. Benieuwd wat erin zit? Ik wel. ’ Ik til
de doos omhoog en zet de camera op pauze. Ik pak een stoel en zet de doos erop,
de camera staat weer aan. ‘Als eerste heb ik Alice in zombieland.’ Ik hou het
boek omhoog en leg hem daarna op de grond. Ik zet ze later wel in de kast. Als
mijn kast maar niet te vol zit bedenk ik even. Al snel is die gedachte weg. Ik
haal het volgende boek eruit.
Wanneer alle
boeken uit de doos zijn klimt Cheryl erin. Ik had het kunnen weten. Ik zet de
boeken een voor een weg. Ik stop wanneer ik Papertowns vast heb. Ik ben
benieuwd of Papertowns net zo is als de andere boeken van John Green. Nu dit
allemaal gedaan is moet ik nog het filmpje bewerken. Ik kijk hier altijd heel
erg tegen op. Het is het minst leuke wat er is. Ik geef toe dat het leven van
een blogger niet saai is, maar het is ook niet heel erg spannend. Het is niet
wat ik gedacht had toen ik ermee begon. Ik had nooit geweten dat je er zo veel
tijd in moet steken. Het is niet het punt dat ik het vervelend vind om te doen.
Maar ik vind alleen maar recensies schrijven ook niks. Er moet een beetje
afwisseling in zitten. Na twee uur hard werken is het filmpje eindelijk klaar.
nu moet hij alleen nog op youtube geplaatst worden. En ik moet er nog in het
kort iets bij zetten. Zo gedaan.
Om vier uur
ga ik naar beneden. Vanavond ga ik gezellig met Alice uit eten. Zij heeft
gereserveerd en niet gezegd wat we gaan eten. Ik ben wel heel erg benieuwd naar
wat wij gaan eten. Ik open Whatsapp en stuur Alice een bericht
Sarah: ‘Alice
zo nog kop thee drinken bij mij? PS wat eten we?’ Alice: ‘Ja kom er zo aan.
PS ik ga dat niet zeggen. PPS Gaan we met mijn auto?’
Sarah: ‘Is
goed, zie je zo’
Ik doe vast
water in de waterkoker. Dat is wel klaar als Alice zo komt. Ik probeer te herinneren
wat haar lievelingsthee is. De mijne is kaneel, vooral zo in de koude maanden
vind ik het heerlijk om te drinken. Wanneer de bel gaat sprint ik naar de
voordeur. Alice is er eindelijk. We springen op en neer, ik heb haar twee dagen
geleden nog gezien maar ik heb haar toch wel gemist. ‘Kaneelthee?’ Vraag ik,
Alice knikt. Had ik het toch goed denk ik. Samen lopen we naar de keuken waar
het water inmiddels gekookt is. In elke mok hang ik een theezakje. In de
woonkamer zitten mijn ouders op ons te wachten. Alice heeft ook een mooie rode
jurk aan. In tegenstelling tot de mijne zit die van haar strak om haar lijf
heen. Ze draagt er zwarte glitter hakken onder. ‘Ga eens samen bij de kerstboom
staan, dan maak ik een foto.’ Zegt mijn moeder. Het voelt zo vertrouwd met
Alice. Die foto vind mijn moeder heel belangrijk. Vorig jaar was mijn opa het
slachtoffer om naast mij te gaan staan. Ik lach binnensmonds. Ik vind het toch
wel grappig. Hoe geweldig mijn moeder het vind is goed af te lezen van haar
gezicht.
2
Het is maandag
ochtend 10 uur. De maandag na kerstmis is het zwaarst. Ik besluit om op te
staan. Mijn wekker houdt mij nu niet meer wakker aangezien ik hem laasst
gesloopt heb. Het is Cheryl, ze heeft honger. De arme kat toch. Omdat ik de enige persoon in dit huis ben komt
ze naar mij toe. ‘Kom op Cher nog heel even. Het was laat vannacht.’ Zeg ik
klagend tegen haar. Ze lijkt me te begrijpen en springt op bed. Ze duikt meteen
onder de dekens. Daar ben ik niet heel erg blij mee. Zit mijn bed weer helemaal
onder de kattenharen. Ik had gisteren mijn bed nog stof gezogen. Ik moet er
toch wel om lachen. Ik lig in mijn queensize bed met mijn kat.Ik draai me om, om
haar te aaien. Maar er steekt iets in mijn buik, verward kijk ik wat er in mijn
buik steekt. Oh het is een boek denk ik. Als ik hem oppak zie ik dat het
Eleanor & Park is. Nog vijftig
bladzijdes te gaan, dat moet vanochtend makkelijk lukken denk ik. ‘Cher ik maak
later wel wat eten nu eerst mijn kater uitslapen.’ Zeg ik met een bigsmile
tegen haar. Die laatste paar glazen wijn waren en toch een paar te veel denk
ik. Ik heb nooit goed tegen alcohol gekund maar dit is wel heel erg. Maar niks
is erger dan wanneer je gaar kotsen. Ik moet dit even afkloppen, dit is mij nog
niet gebeurd. Hoe vaak drink ik dan? Alleen met feestjes dus. Ik pak het boek
en Cheryl op en sleep ze mee naar de keuken. Ik vul de brokjes voor Cher bij en
doe water in de waterkoker. Ik kan niet goed wakker worden zonder mijn kop
thee. Nu ik toch moet wachten kan ik net zo goed nog wat in Eleanor & Park
lezen denk ik. Ik pak het boek en sla hem open.
Vijftig
bladzijdes later leek het wel alsof ik uit een waas ontwaak. Eleanor & Park
is uit en ik heb nog niet eens mijn thee op. Shit mijn thee denk ik. Ik kan het
nu wel maken. Cher springt vanaf de keukentafel zo het aanrecht op. ‘Hey ik
wist helemaal niet dat jij dat kon lieverd’ zeg ik tegen Cheryl terwijl ik mijn
mok met heet water vul. Welke thee zal ik vandaag drinken? Vraag ik me af
terwijl ik naar de bakjes thee kijk. ‘Ik neem groene thee lekker voor als het
regenachtig is vind je niet Cher?’ Ik pak haar op en neem haar weer mee naar
boven. Samen zitten we in mijn walk in boekenkast. ‘Wat ga ik vandaag lezen?
Weet jij iets lieverd?’ Vraag ik aan Cheryl terwijl ik Eleanor & Park terug
zet. Ik loop naar de radio en zet hem aan. Met muziek op kan ik altijd beter
nadenken. Dansend door de kamer op Coldplays Paradise pak ik Papertowns uit de kast. ‘Een John
Green wordt het dus. Die heb ik nog niet gelezen, Cher wat vind jij ervan?’
Vraag ik mijn kat en ze miauwt terug. Met een tevreden gevoel loop ik terug
naar mijn kamer. Trek normale kleren aan en ga weer naar beneden. Samen met
Papertowns lig ik lang uit op de bank. Voor de eerste keer sla ik het boek
open. Wanneer ik een woord heb gelezen van het eerste hoofdstuk gaat de bel. Boos
maar vooral ook geïrriteerd loop ik naar de voordeur. Het kan maar beter
belangrijk zijn om mij nu nog te storen. Met een niet al te blij gezicht open
ik de deur. ‘Sarah?’ Vraagt de pakketbezorger. Ik knik. Verward neem ik het
pakketje aan. Ik wist niet dat ze vandaag al pakketjes bezorgden. Ik schud het
een paar keer maar weet echt niet wat erin zou kunnen zitten. De zoektocht naar
de schaar lijkt eeuwig te duren. In de vijf lades waar ik gekeken heb ligt hij
niet. Ook op het aanrecht en de keukentafel ligt hij niet. ‘Cher heb je de
schaar gezien?’ Vraag ik verward aan mijn kat. Een luide miauw komt uit haar.
Ik geef het op en ren met het pakketje naar mijn kamer. Geïrriteerd zoek ik
mijn etui. Ook al zo’n onmogelijke zoektocht met de rommel op mijn kamer. Uit
frustratie komt er een gil uit mijn mond. ‘Kom op zo moeilijk kan een schaar
vinden niet zijn toch?’ Schreeuw ik hopeloos naar mijzelf. Maar er is niemand
die erop kan reageren. Geen vervelende broers of zussen, die heb ik nooit
gehad. Mijn ouders zijn niet veel thuis. Uiteindelijk zie ik een schaar liggen
bij mijn boeken. Opgelucht pak ik hem en knip ik het pakketje voorzichtig open.
Wanneer het pakketje bijna open is zie ik Het Rosie project van Graeme Simsion
te voorschijn komen. Die stond al vet lang op mijn wishlist. Dankbaar mail ik
naar de uitgeverij voor het toesturen van het boek. Die beland nu ook op mijn
to be read sectie in mijn boekenkasten. Alsof die nog niet vol genoeg was na
mijn grote kerstmis haul. Ik heb een vermoeden dat ik binnenkort een nieuwe
kast erbij moet kopen. Een voor op mijn slaapkamer. Mijn boekenkamer staat al
helemaal vol en alle kasten zitten ook al bijna vol. Dan verplaats ik mijn
favorieten boeken gewoon naar mijn slaapkamer.
Eenmaal weer
op de bank heb ik helemaal geen zin meer om te lezen. Ik bedank de postbezorger
hier hartelijk voor. Ik loop naar de kast waar mijn dvd’s liggen. Ik twijfel
tussen Game of Thrones seizoen drie en The Walking Dead seizoen vier. Moeilijke
keus denk ik bij mijzelf. Beide series zijn geweldig. Ik besluit na ruim tien
minuten denken dat ik Game of Thrones ga kijken. Samen met Cheryl lig ik
languit op de bank wanneer het intro verschijnt. Opeens heb ik helemaal geen
zin meer om tv te kijken. ‘Cher ga je mee wandelen?’ Vraag ik aan mijn kat. Een
harde miauw is het antwoord. Ik ren naar boven om een paar sokken te pakken en
de riem voor Cher. Wanneer de sokken en de riem gepakt zijn ren ik weer naar
beneden. De bel gaat alweer. Wanneer ik de deur open zie ik dat het mijn moeder
is. ‘Hoi mam, ik ga even met Cheryl lopen.’ Zeg ik, samen met Cher loop ik naar
buiten. De kou komt meteen onder mijn sjaal. Ik heb nu al spijt dat ik naar
buiten ben gegaan. Ik had ook een andere sjaal aan moeten doen. Ik was alleen
vergeten dat deze minder warm zit dan de zwarte.
Wat is het koud buiten denk ik wanneer ik de
deur weer open doe. De wind waait mee naar binnen. Eindelijk ben ik weer thuis.
Het is nog lekker warm in het huis. Ik ben denk ik vergeten om de verwarming
iets naar beneden te zetten. Ik ben blij als de winter over is. Ik ben helemaal
klaar met de kou. Ik loop direct door naar de keuken om thee te zetten. Het
water in de waterkoker is nog warm, ik heb een keer geluk. Met een warme kop
thee in mijn handen ga ik op de bank zitten. Er is geen beter gevoel dan dit.
Ik neem een slok, de thee is heter dan verwacht. Ik brand mijn mond eraan.
Wanneer ik de thee op tafel wil zetten knoei ik natuurlijk weer op mijzelf. Mijn
vermoedens zijn bevestigd, de thee is heet. Nadat alles weer schoongemaakt is
pak ik mijn deken en duik ik weer op de bank. Margo Roth Spielman en Q here I
come! Ik weet niet hoe snel je een boek kan lezen maar voor mijn gevoel vlieg
ik door het boek heen. De schrijfstijl van John Green is geweldig.
Met mijn laptop voor mij schrijf ik een
recensie. Papertowns is inmiddels uit. Ik ben erg lovend over Papertowns ik kan
niet geloven dat mensen dit geen geweldig boek vinden. Ik ben verliefd geworden
op dit boek. Er zitten lekker veel plottwisten in. Ik hou ervan. Ik besluit
even aan mijn volgers van mijn blog te vragen welk boek ik nu moet lezen. Een
foto van mijn to be read shelf zit erbij. Niet dat ik andere boeken krijg. Ik
moet snel die planken leeg zien te krijgen. Dit gaat lukken als ik voorlopig
niet meer naar het boekenfestijn ga. Ik koop altijd te veel boeken. Met het
aantal boeken dat ik lees per week ben ik denk ik volgend jaar door mijn to be
read shelf heen. Er staan nog honderd ongelezen boeken, ik lees er gemiddeld
twee per week. De rekensom is makkelijk te maken.
Ik pak mijn telefoon er bij. Op twitter is er
gereageerd op mijn oproep. Ik ben erg benieuwd wat eruit komt. Ik weet niet
eens wat ik moet lezen. De hulp komt precies op het juiste moment. Ik zie Rood
als bloed een keer voorbij komen. Als ik zie hoeveel bladzijdes het heeft heb
ik hem zo in een middag uit. Makkelijk te doen dus! Ik zie ook Fangirl voorbij
komen. Ik heb nog nooit iets van Rainbow Rowel gelezen. De cover spreekt mij
erg aan maar meer dan dat weet ik niet over het boek. Voor de rest komen boeken
van Sophie Kinsella, Gillian King en Lisette Jonkman er in voor. Ik heb van
alle drie auteurs pas een boek gelezen. Ik ben benieuwd of de andere boeken net
zo leuk zijn. Ik loop naar boven, naar mijn boekenkamer. Mijn eigen walk in
boekenkamer. Boeken staan overal. Ik besluit om het tweede boek in de
Shopaholic serie te gaan lezen. Ik moet vaker mensen om hulp vragen. Dit pakt
best wel goed uit. Samen met mijn boek ga ik even achter mijn laptop zitten.
Nog even een recensie schrijven voor morgen. Dan kan ik lekker doorlezen,
morgenavond maak ik wel de nieuwe voor overmorgen.
Ik voel dat mijn ogen beginnen dicht te
vallen. Mijn moeder is nog bezig met het eten wat betekent dat ik niet even nog kan slapen. Ik
baal ik ben de laatste tijd zo veel moe dat ik minder lees. Het is zo
vervelend, ik weet niet wat ik eraan kan doen. Mijn oogleden worden steeds
zwaarder totdat ik wat hoor. ‘Sarah het eten is klaar!’ Eindelijk eten denk ik.
Ik heb wel erg veel honger. Na het eten is de vermoeidheid net zo erg als voor het eten. Je mag even een
uurtje uitrusten op je bed zeg ik tegen mijzelf. Daarna ga je weer wat met je
blog doen.
Ik ben erg benieuwd wat jullie er van vinden!
0 reacties:
Een reactie posten